360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

Z wysokiej wieży rozpościera się rzadkiej piękności panorama Gór Sowich. W dole widać taflę zaporowego Jeziora Bystrzyckiego.

W zakratowanym lochu spoczywa tajemniczy szkielet. Legendę z nim związaną tak tłumaczy tablica:

"W dawnych czasach władca tych ziem miał córkę młodą i piękną. Małgorzata, bo takie było jej imię, osiągnęła już wiek, w którym młoda panna jest gotowa przejąć obowiązki żony i matki. Życzeniem ojca było, aby córka wyszła za mąż za równego sobie majątkiem i urodzeniem rycerza. Wielu ochotników starało się o rękę księżniczki, lecz żaden z nich nie spełniał wymogów księcia. Upływały miesiące. Ojciec nadal nie potrafił znaleźć odpowiedniego kandydata, córka natomiast pogrążała się w smutku.
Aż pewnego razu na zamek Grodno przybył młodzieniec. Poddany próbom księcia wykazał się odwagą, uczciwością i szlachetnością. Posiadał również dobre urodzenie, choć był biednym człowiekiem. Ubóstwo to bardzo zasmuciło księcia, który był zdania, iż szlachectwo winno iść w parze z bogactwem. Choć młodzi zapłonęli do siebie wielką miłością, ojciec nie wyraził zgody na małżeństwo. Wielka była ich rozpacz, lecz dobrze wiedzieli, że wola ojca pozostaje święta.
W tym samym czasie do Grodna przyjeżdża właściciel sąsiedniego zamku, człowiek bogaty, jednakże już w wieku podeszłym. Dostojny gość przybył, aby prosię o rękę Małgorzaty i książę nie odmówił mu tego zaszczytu. Wyznaczono termin ślubu i rozpoczęto przygotowania do jakże ważnej ceremonii.
Nie opodal zamku odkrywa swe oblicze wysoka i groźna skała, zwana Kruczą. Tam też, wraz ze swoim przyszłym mężem, udaje się na spacer Małgorzata. Podczas wspinaczki dziewczyna umyślnie potyka się i tracąc równowagę próbuje znaleźć oparcie w swoim towarzyszu. Chwyciwszy go rękoma, pociąga starca w przepaść, przywierając jednocześnie do skały, aby nie podzielię losu własnej ofiary.
Ojciec, stojąc na wieży zamkowej, obserwuje całe zajście, nakazuje pojmać księżniczkę i skazuje ją na śmierć w lochu głodowym..."

W rzeczywistości jednak żadnej księżniczki nie było, a historię wymyślił na użytek turystów XIX-wieczny właściciel zamku :-).

Nad tym sztucznym zbiornikiem, powstałym w początkach XX wieku po przegrodzeniu zaporą doliny rzeki Bystrzycy w Górach Sowich, funkcjonują wypożyczalnie sprzętu pływającego.

"Inwestycja ta została zaplanowana w ramach programu przeciwpowodziowej ochrony Śląska, m.in. w następstwie katastrofalnej powodzi z 1897 r. Początkowe projekty z 1907 r. uwzględniały jedynie retencyjną funkcję zbiornika lubachowskiego, jednak skorygowano je, aby móc wykorzystać spiętrzenie wody do produkcji prądu. Tak więc pojemność jeziora zwiększono z 2 do 8 mln m³, a wysokość zapory podwyższono z 22 do 39 m. Zapora została zaprojektowana w oparciu o system prof. Ottona Intzego, wybitnego niemieckiego konstruktora obiektów hydrotechnicznych. O stabilności budowli decydował ciężar masywnej kamienno-betonowej konstrukcji i łukowe wygięcie muru, dzięki któremu jest on ściskany, a nie rozrywany naporem wody. Prace rozpoczęto we wrześniu 1911 r., osadzając fundament na litej skale na głębokości 5 m. Zasadnicze roboty ukończono w 1914 r. Do 1917 r. trwała budowa elektrowni wodnej położonej 900 m od zapory. Podziemny rurociąg średnicy 1,8 m dostarczał wodę do siłowni z trzema turbinami Francisa o łącznej mocy 1,2 MW. Funkcjonująca do dziś elektrownia w Lubachowie jest jednym z cenniejszych zabytków techniki na Śląsku (...)" (W cieniu Wielkiej Sowy: monografia Gór Sowich, Dzierżoniów 2006).

Kamienno-żelbetową wieżę zbudowano w latach 1905-1906, nadając jej imię "żelaznego kanclerza" Otto von Bismarcka. Niczym w latarni morskiej, na szczytową galerię wiodą strome i kręte schody.